எதிர்பாராது உள்ளங்களை களவாடுவதால்....
பன்முறை என்னுள்ளங் களவுபோனது...
காரணம் அவளின்றி யாரோ...
அவ்வப்போது அருகு செல்வேன்...
சொல்லாயெங் காதலைச் சொல்லிடலாமென....
நடுக்கம் வந்தே தடுத்ததோ...
இல்லையவள் நம்பிக்கை தடுத்ததோ...
கடைக்கண் பார்வையோடே நகர்ந்திடுவேன்...
அவளைக் காணுங் காதலில்
நான் தவறவிட்ட பேருந்துகள்
நான் தனித்து நடக்கையில்
என்னை வசைபாடிச் செல்கின்றன...
நண்பன் மட்டுமே வழித்துணைக்கு...
நான் அவளைப் பார்க்கையில்
அவளோ என்னைப் பாராள்
அவள் என்னைப் பார்க்கையில்
நானோ அவளைப் பாரேன்...
அருகருகிருந்தும் கண்ணாமூச்சி விளையாட்டு...
அவள் தேகந்தீண்டீய தென்றல்
தாங்கி வந்து சேதிகூறும்...
கல்லூரிக் காலத்தின் இறுதினாளோடு
அவள் கடைக்கண் பார்வையை
தொலைத்திட்டு விடைகொண்டு சென்றேன்.....
மீண்டும் அக்காதல் மீளுமாயென்பது
தூதுவனாக வந்த தென்றலொன்று
மட்டுமே யறிந்த சேதி....
-நா.மணிகண்டன்.
